Vandaag om 10 uur een dagexcursie dus rustig opstaan en ontbijten. Om 9 uur naar het vertrekpunt gewandeld, het weer is fantastisch, ruim 20 graden. Na een ruime kilometer wandelen kwamen we op Hiroshima Station aan alwaar de ontmoetingsplek bij de Shinkansen Gate is. Dat is toevallig, zijn we gisteren aangekomen dus appeltje eitje om dit te vinden. Bij de plek aangekomen stond een klein Japans vlouwtje ons op te wachten. De dame vroeg ons vriendelijk “Lob en Linda tel Holst”, ja, klopt dat zijn wij dus. Na tien minuten wachten was de gehele ploeg compleet en liepen we naar de bus die ons de hele dag brengt en haalt.

In de bus aangekomen, vertelde de Japanse dame dat ze Azusa heet en dat ze de gehele dag onze gids is. De eerste stop is eigenlijk waarom we Hiroshima hebben gekozen, de herdenkingsplaats waar de Amerikaanse atoombom op 6 augustus 1945 om 8.15 uur is gedropt op Hiroshima. De bom ontplofte op circa 600 meter boven het toenmalige ziekenhuis. De schokgolf en hitte verwoestte in luttele seconden het ziekenhuis en de directe omgeving. Citaat uit Wikipedia: Een team onder leiding van Paul Tibbets vloog de uraniumbom Little Boy op 6 augustus in de B-29 bommenwerper Enola Gay van Tinian naar Hiroshima en wierp de bom op 9500 meter hoogte boven de stad af. De explosieve energie bedroeg ongeveer 63 terajoule, wat overeenkomt met 15 kiloton TNT. Tijdens de aanval had de stad ongeveer 255.000 inwoners. Toen Little Boy om 8.15 uur explodeerde, kwamen vrijwel direct 78.000 mensen om het leven als gevolg van de enorme drukgolf en de intense hitte die bij de explosie vrijkwam. Een vergelijkbaar aantal mensen raakte gewond. In de daaropvolgende dagen stierven nog veel mensen als gevolg van stralingsziekte.

Als je hier door het memorial loopt en alle foto’s en overblijfsels ziet wordt je stil, nietig en verdrietig. Als je je ogen sluit en de impact probeert voor te stellen kan je je emoties nauwelijks onderdrukken. Een catastrofe die in mijn ogen zijn weerga nauwelijks kent. Zoveel mannen, vrouwen en kinderen in een split second van de aardbodem verdwenen. In ons zelf gekeerd lopen we de memorial helemaal door en gaan naar buiten. Buiten verdwijnt het beklemmende gevoel weer gelukkig. We zien hier ontzettend veel mensen die waarschijnlijk hetzelfde beleven. Ook zien we ontzettend veel Japanse schoolkinderen die het memorial bezoeken. In de tijd waarin we nu leven wordt het besef steeds groter dat dit nooit meer mag gebeuren. We hebben Auschwitz ook bezocht een aantal jaren geleden en het gevoel wat we daar hadden is voor ons beiden hier niet anders.

Het leven gaat verder en wij dus ook. De volgende stop met de bus een restaurant waar we gezamenlijk de lunch gaan nuttigen. Een typische Japanse lunch geheten: Okonomiyaki, bestaande uit kool, varkensvlees, taugé, noedels en kruiden. Ik kan jullie verzekeren, als je hier ooit komt, bestel dit maar, want het is heerlijk.

Na lunch zijn we naar een veerboot gelopen welke ons naar het eiland Miyajima bracht. Een erg toeristisch eiland met allemaal toeristenwinkeltjes en de in Japan alom bekende Itsikushima Shrine (een Shinto heiligdom). Net voor de Shrine staat een Torii in het water, de enigste in Japan die in het water staat. Tenminste, als het vloed is, het was nu eb en wij konden over het strand naar de Torii lopen. Even ter verduidelijking, Shinto is het geloof wat het grootste deel van de bevolking van Japan aanhangt. Eigenlijk is het meer een manier van leven dan geloven. Een Shrine is hun “tempel” en een Torii is de toegangspoort tot de Shrine, het betreden van Gods grond.

De gids heeft ons door de Shrine rondgeleid en uitleg gegeven over van alles en nog wat. Erg interessant vonden we beiden. Na het bezoek hadden we een uurtje de tijd om zelf over het eiland te wandelen, de toeristenwinkeltjes te boeken en ergens een kop koffie te drinken. Aan het eind van de middag zijn we weer met de veerboot teruggegaan en heeft de bus ons bij het vertrekpunt van vanochtend teruggebracht.

Omdat het nog steeds lekker weer was besloten we om wandelend terug te gaan en bij een Thais restaurant aan de rivier lekker te gaan eten en een biertje te drinken. Na het eten naar het appartement gewandeld en nu lekker chillen en bloggen. Moe, voldaan en een ervaring rijker.

Morgen geen excursie, maar een dag die we zelf in gaan vullen.