Vanochtend om 7 uur bruut gewekt door de wekker, beide een goede nacht gehad, we beginnen te wennen aan het tijdsverschil. We hadden het hotel met ontbijt besteld dus naar beneden naar de eetzaal. Tenminste dat dachten we, beneden nergens een eetzaal te vinden. Wel een tafeltje met thee, koffie en frisdrank. Wij terug naar de balie om te vragen hoe en wat. Niemand bij de balie te bekennen. Na veel zoekwerk uiteindelijk een schoonmaker gevonden die de baliemedewerkster voor ons ging zoeken. Het duurde even en in ons beste Japans (we kennen ondertussen 8 woorden) hebben we uitgelegd dat we wilden ontbijten. Dat was prima en liep voor ons uit naar dat tafeltje met thee en koffie. Ze legde uit dat we onbeperkt van de tafel mochten pakken. Daarna begeleidde ze ons naar een een kamertje met 4 persoonstafeltje en daar krijgen we dan een ontbijtje. Ze vroeg of we een Japans of Italiaans ontbijt wilden, omdat Italië dichter bij thuis ligt besloten we die te kiezen. Nadat we koffie en thee hadden gepakt hebben we ons in ons eigen ontbijtkamertje geïnstalleerd in afwachting van. De kamer was circa 3 x 3 meter en had 2 deuren. Wij vroegen ons af waarom 2 deuren, dat werd duidelijk toen de juffrouw met 2 Italiaanse ontbijtjes aankwam draven. Via deur 1 kreeg Linda het ontbijt en, je raadt het al, via deur 2 kreeg ik het dus. Na het maken van, op ons verzoek, een foto verliet de juffrouw onze kamer na 12 keer bukken en deed beide deuren dicht. Wij reizen veel, maar hebben dit nog nooit meegemaakt, wel een leuke ervaring die ik jullie niet wilde onthouden.

Het ontbijt was goed en met een half uurtje waren we klaar. Dus op naar de kamer en de bagage ophalen. We moeten weer verder tenslotte. Vandaag moeten we de auto weer inleveren bij Haneda Airport onder de rook van Tokio. De rit van circa 100 km verliep voorspoedig en we hebben maar 1x een verkeerde afslag genomen. Voor wie bekend is in het wegennetwerk rondom Tokio is 1x verkeerd dus helemaal niet verkeerd. Je hebt daar op een stuk van 500 meter 7 afslagen, 8 fly-overs en 3 tunnels. Rond 10 uur reden we de boulevard van het verhuurbedrijf op alwaar we net voor de verhuurder de auto hebben afgetankt. Tanken is niet duur in Japan, 1 liter benzine kost omgerekend € 1,10. Onze auto was een hybride dus er ging nog geen 30 liter in de tank na circa 550 km rijden, een koopje dus.

Nadat we de auto hadden ingeleverd zijn we lopend naar het treinstation gelopen. Beiden met een grote reistas, ik een trolley en Linda een rugtas. Na enig zoek- en vraagwerk in ons beste Japans begrepen we dat we naar perron 2 moesten om de Airport train naar de stad te nemen. Een kaartje gekocht en daar gingen we. Op het perron aangekomen stond alles gelukkig prima aangegeven in het Japans. Dus met google maps en google translate, waar zouden we zonder zijn, zijn we op het juiste spoor terecht gekomen. Halverwege onze eindbestemming moesten we een overstap maken naar de metro. Ook daar eerst een kaartje gekocht bij een loket, deze man die kon wel één woord Engels: Yes. En dat riep hij dan een heel verhaal in het Japans. Gelukkig bleef hij dat talloze malen herhalen, net zolang tot wij ook maar yes hebben gezegd en onze eigen weg zijn gaan zoeken.

Uiteindelijk kwamen op het perron uit van de lijn die moesten hebben. Ter controle heb ik een lieftallige Japanse aangeschoten en gevraagd of het klopte waar we heen wilden. Bedenkelijk keek ze ons aan en zei dat dit wel de juiste lijn was maar de "outercircle". En laten wij nu de "innercircle" moeten hebben. Op de vraag waar we dan wel moesten zijn, zei ze dat we achter haar aan moesten lopen. Wij de trap op met de koffers, de Japanse ook de trap op met haar grote koffer en heel geduldig liep ze voor ons uit naar het juiste perron. Na duizend buigingen namen we blij afscheid van haar, wat een lieverd. Afijn, we zijn in de metro gestapt die voor onze neus stopte en zowaar op de juiste plaats uitgekomen. Vandaaruit naar het hotel gelopen, de koffers afgegeven en weer de stad ingegaan.

Doel nu was Tokyo Tower, "De Tokiotoren' is de op één na hoogste toren in Japan, gebouwd in het Park van Shiba, Minato, Tokio. Hij doet dienst als communicatietoren voor Japanse media zoals televisie en radio." Daar zijn we naar het 1e bordes gegaan met de lift, dit op 150 meter hoogte. Daar kregen we een klein beetje indruk van de eindeloze stad met 16 miljoen inwoners.

Moe en voldaan zijn we naar het hotel gegaan alwaar we de sleutel kregen van de kamer. De kamer is voor begrippen in Tokio groot, ruimte is geld in deze stad. De oppervlakte is circa 30 m2 meter met een enorm bed van 200 cm lang een 220 cm breed. Verder een koelkastje en waterkoker, dus prima voor ons doel. Na een uurtje rusten hebben we in de buurt gegeten bij Beef Kitchen Stand. Japans eten is fantastisch.

Nu afsluiten en op tijd naar bed, morgen om 6 uur op, we hebben een excursie, die vele highlights van de stad laat zien met gids. Foto's komen ook morgen.