Aan mij de eer om een verhaaltje te schrijven. Ik ben niet zo een verhalenverteller als 'watashi no otto', maar ik ga het gewoon proberen.

Vanmorgen - het is onderhand zaterdag - uitgeslapen tot 8.30 uur, hoewel we vannacht nog wel wakker zijn geweest, hoor. De regen kletterde van het dak af. We lieten ons hierdoor niet afschrikken. Na een lekker ontbijtje - geroosterd broodje met pure Hollandse chocoladehagelslag (we blijven Hollanders, hè!) en kaas (hebben we uiteindelijk toch gevonden met Google Translate gisteren in supermarkt), gingen we op pad naar onze eerste bestemming, te weten het Jigokudani Monkey Park. In dit park vind je vulkanische heetwaterbronnen. Hier leven Makaki apen, die in de winter in deze bronnen gaan baden. Bedenk dan een winters landschap eromheen. Lijkt me prachtig. Maar we zijn er nú. We hebben 4 apen kunnen spotten, waarvan er wel één op een rotsje in de bron stond. Twee liepen over de rand. En nog eentje bij het cadeauwinkeltje. Om bij de bronnen te komen, moesten we wel 1,5 km lopen vanaf de parkeerplaats in de regen. Er was ook een cafeetje, waar we na afloop van ons bezoek aan de apen, voor de eerste keer een echte Japanse maaltijd hebben genuttigd. Het was Ramen Chicken, een noodlesoep met stukjes kip en nog een paar ondefinieerbare producten, maar smaakte heerlijk. Dit zullen we tijdens ons verblijf in Japan wel meer gaan eten, schat ik zo in, want het blijft voorlopig nog wel een dingetje: eten in Japan.

Het werd tijd voor onze volgende bestemming, te weten de Zenko-ji, een Boeddhistische tempel, met daaromheen een traditioneel Japans dorpje. Het was een uurtje rijden. Het begon ook nog eens harder te regenen, maar dit hield ons niet tegen, want bij onze eerste stop waren we toch al natgeregend. We vonden een parkeerplaats op 5 minuutjes lopen bij een Art-museum, waar een vriendelijk oud mannetje (vrijwilligerswerk of betaalde baan, geen idee, bij ons in Nederland werken ze écht niet meer op die leeftijd) bij de ingang stond. We dachten dat we bij het uitrijden misschien wel moesten betalen, maar dat bleek achteraf niet zo. Enfin, in de stromende regen met grote geleende plu's van onze accommodatie wandelden we naar de tempel. Het drainagesysteem is niet zo best in Japan, want regelmatig liep ik door regenplassen en sopte lekker in mijn schoenen. Tja, moet ik maar watervaste schoenen meenemen.... In de tempel aangekomen kochten we een ticket om een en ander te zien. We moesten in een rij staan, nadat we onze schoenen en plu's in plastic zakken hadden gedaan. Ondertussen was er een soort van dienst bezig, want de opperpriester kon goed schreeuwen. Opeens gebaarde de suppoost die daar stond, dat we op de grond moesten gaan knielen. Jullie weten allemaal dat Rob dat niet kan, dus die ging er gewoon gezellig bij zitten. Dit duurde een aantal minuutjes, totdat we weer verder konden. Op een gegeven moment moesten we een trap af waar geen licht was en het absoluut verboden was om licht te maken. Dus in het donker moesten we ons via de muur voortbewegen. Ik stootte voortdurend mijn voorganger aan. Sorry, sorry, maar er was alle begrip natuurlijk. Het was lopen en dan weer stilstaan. Dit duurde toch wel even voort. Ik werd er toch wel wat claustrofobisch van. Gelukkig was daar licht aan het einde van de tunnel. Waar dit nou allemaal goed voor is geweest, wij weten het niet. Laten we daar nou voor betaald hebben. Het was mooi van binnen. Er mocht ook absoluut niet gefotografeerd worden. Gauw onze schoenen weer aan en we moesten de natte plastic zakken van de schoenen en plu's zelf meenemen. Dat zie je ook regelmatig staan dat je je vuil zelf mee moet nemen naar huis.... Zó blijft het dus schoon!

Na ons bezoek aan de tempel, gingen we een rondje maken in het traditionele Japanse dorpje dat nabij de tempel lag. Echt Japans allemaal. Leuk om doorheen te lopen. We hebben zelfs nog een kroket gegeten en hij was nog lekker ook. We kwamen een jong bruidspaar tegen, die ik - na toestemming - op de foto mocht zetten. En het bleef maar regenen..... schoenen, sokken, broek, jas: allemaal nat. Het werd tijd om weg te gaan. We gingen nog even langs "onze" supermarkt, waar we nu alles kunnen vinden. Terug in onze accommodatie meteen de kachel hoger gezet en alle natte goed op een rekje voor de kachel gezet om te drogen.

We hebben een lichte maaltijd in ons huisje genuttigd en Rob heeft dit blog opgestart. Het is een compleet nieuw blog, dus de emailadressen hangen hier niet aan. Vind je het leuk om onze reis te volgen, laat dan je emailadres achter en je krijgt automatisch een berichtje als er weer een nieuw verhaal op staat.

Morgen wordt mooi weer voorspeld en we hebben een aardige autorit in het vooruitzicht met mooie uitzichten. Verder verklap ik niets.

Sayonara, Linda