Maandag 4 november, van Gotemba naar Tokio

Vanochtend om 7 uur bruut gewekt door de wekker, beide een goede nacht gehad, we beginnen te wennen aan het tijdsverschil. We hadden het hotel met ontbijt besteld dus naar beneden naar de eetzaal. Tenminste dat dachten we, beneden nergens een eetzaal te vinden. Wel een tafeltje met thee, koffie en frisdrank. Wij terug naar de balie om te vragen hoe en wat. Niemand bij de balie te bekennen. Na veel zoekwerk uiteindelijk een schoonmaker gevonden die de baliemedewerkster voor ons ging zoeken. Het duurde even en in ons beste Japans (we kennen ondertussen 8 woorden) hebben we uitgelegd dat we wilden ontbijten. Dat was prima en liep voor ons uit naar dat tafeltje met thee en koffie. Ze legde uit dat we onbeperkt van de tafel mochten pakken. Daarna begeleidde ze ons naar een een kamertje met 4 persoonstafeltje en daar krijgen we dan een ontbijtje. Ze vroeg of we een Japans of Italiaans ontbijt wilden, omdat Italië dichter bij thuis ligt besloten we die te kiezen. Nadat we koffie en thee hadden gepakt hebben we ons in ons eigen ontbijtkamertje geïnstalleerd in afwachting van. De kamer was circa 3 x 3 meter en had 2 deuren. Wij vroegen ons af waarom 2 deuren, dat werd duidelijk toen de juffrouw met 2 Italiaanse ontbijtjes aankwam draven. Via deur 1 kreeg Linda het ontbijt en, je raadt het al, via deur 2 kreeg ik het dus. Na het maken van, op ons verzoek, een foto verliet de juffrouw onze kamer na 12 keer bukken en deed beide deuren dicht. Wij reizen veel, maar hebben dit nog nooit meegemaakt, wel een leuke ervaring die ik jullie niet wilde onthouden.

Het ontbijt was goed en met een half uurtje waren we klaar. Dus op naar de kamer en de bagage ophalen. We moeten weer verder tenslotte. Vandaag moeten we de auto weer inleveren bij Haneda Airport onder de rook van Tokio. De rit van circa 100 km verliep voorspoedig en we hebben maar 1x een verkeerde afslag genomen. Voor wie bekend is in het wegennetwerk rondom Tokio is 1x verkeerd dus helemaal niet verkeerd. Je hebt daar op een stuk van 500 meter 7 afslagen, 8 fly-overs en 3 tunnels. Rond 10 uur reden we de boulevard van het verhuurbedrijf op alwaar we net voor de verhuurder de auto hebben afgetankt. Tanken is niet duur in Japan, 1 liter benzine kost omgerekend € 1,10. Onze auto was een hybride dus er ging nog geen 30 liter in de tank na circa 550 km rijden, een koopje dus.

Nadat we de auto hadden ingeleverd zijn we lopend naar het treinstation gelopen. Beiden met een grote reistas, ik een trolley en Linda een rugtas. Na enig zoek- en vraagwerk in ons beste Japans begrepen we dat we naar perron 2 moesten om de Airport train naar de stad te nemen. Een kaartje gekocht en daar gingen we. Op het perron aangekomen stond alles gelukkig prima aangegeven in het Japans. Dus met google maps en google translate, waar zouden we zonder zijn, zijn we op het juiste spoor terecht gekomen. Halverwege onze eindbestemming moesten we een overstap maken naar de metro. Ook daar eerst een kaartje gekocht bij een loket, deze man die kon wel één woord Engels: Yes. En dat riep hij dan een heel verhaal in het Japans. Gelukkig bleef hij dat talloze malen herhalen, net zolang tot wij ook maar yes hebben gezegd en onze eigen weg zijn gaan zoeken.

Uiteindelijk kwamen op het perron uit van de lijn die moesten hebben. Ter controle heb ik een lieftallige Japanse aangeschoten en gevraagd of het klopte waar we heen wilden. Bedenkelijk keek ze ons aan en zei dat dit wel de juiste lijn was maar de "outercircle". En laten wij nu de "innercircle" moeten hebben. Op de vraag waar we dan wel moesten zijn, zei ze dat we achter haar aan moesten lopen. Wij de trap op met de koffers, de Japanse ook de trap op met haar grote koffer en heel geduldig liep ze voor ons uit naar het juiste perron. Na duizend buigingen namen we blij afscheid van haar, wat een lieverd. Afijn, we zijn in de metro gestapt die voor onze neus stopte en zowaar op de juiste plaats uitgekomen. Vandaaruit naar het hotel gelopen, de koffers afgegeven en weer de stad ingegaan.

Doel nu was Tokyo Tower, "De Tokiotoren' is de op één na hoogste toren in Japan, gebouwd in het Park van Shiba, Minato, Tokio. Hij doet dienst als communicatietoren voor Japanse media zoals televisie en radio." Daar zijn we naar het 1e bordes gegaan met de lift, dit op 150 meter hoogte. Daar kregen we een klein beetje indruk van de eindeloze stad met 16 miljoen inwoners.

Moe en voldaan zijn we naar het hotel gegaan alwaar we de sleutel kregen van de kamer. De kamer is voor begrippen in Tokio groot, ruimte is geld in deze stad. De oppervlakte is circa 30 m2 meter met een enorm bed van 200 cm lang een 220 cm breed. Verder een koelkastje en waterkoker, dus prima voor ons doel. Na een uurtje rusten hebben we in de buurt gegeten bij Beef Kitchen Stand. Japans eten is fantastisch.

Nu afsluiten en op tijd naar bed, morgen om 6 uur op, we hebben een excursie, die vele highlights van de stad laat zien met gids. Foto's komen ook morgen.

Zondag 3 november, Obuse Nagano naar Mount Fuji

Vanochtend half acht opgestaan, ik heb een slechte nacht gehad, Linda iets beter, dus nog steeds wat last van de jetlag. Vandaag een reisdag van Obuse Nagano naar Mount Fuji. Een rit van circa 200 km, duur circa 3 uur. Na het ontbijt in ons verblijf hebben we alles in de auto geladen en op weg. In tegenstelling tot gisteren was het prachtig weer, de zon schijnt volop. Na wat binnenwegen bereikten we de snelweg. Snelwegen hier zijn eigenlijk tolwegen en zeker niet goedkoop, omgerekend circa € 0,20 per kilometer.

Omdat we in de Japanse Alpen zitten rijden we door een prachtig landschap met vele tunnels (betaald door de tol denk ik). Na 1,5 uur even een plasstop maken met mooi uitzicht op een meer. Japanse parkeerplaatsen op de snelwegen is toch wel aparte beleving. Uiteraard hebben ze wc's en een Starbucks, maar ook een hele binnenstraat met vele kleine winkeltjes waar je van alles en nog wat qua eten kan kopen. Alles in het Japans dus een waar feest als je iets te eten hebt besteld, je hebt geen idee wat het moet voorstellen als je eet. Wij kozen om deze keer om alleen koffie bij Starbucks te nemen met een "snelle Jelle" die we nog van thuis hadden. Daarna weer in de auto om naar de kabelbaan, Fujikawuchiko, te gaan. Deze kabelbaan brengt je naar circa 1 km hoogte, vandaar heb je een prachtig uitzicht op Mount Fuji en het naast gelegen meer. Mt Fuji zelf is 3776 meter hoog en daarmee de hoogste berg van Japan. We hebben deze dag geluk, Mt Fuji is circa 80 dagen per jaar goed te zien bij helder weer. We hebben ook wel pech, sinds mensenheugenis ligt er in november geen sneeuw op de berg. De berg is een icoon voor toeristen in Japan en schijnt de meest gefotografeerde toeristische attractie van Japan te zijn.

Aangekomen bij de kabelbaan waren we niet de enigen die besloten hadden om naar boven te gaan. Er stond een ware rij van circa 100 meter met toeristen in de rij te wachten. We besloten ook in de rij te gaan staan en te bekijken of het een beetje snel doorstroomde. Dat deed het ook, dus met een half uurtje zaten we, met nog 30 man/vrouw/het, in de kabelbaan naar boven. Boven gekomen was het uitzicht fantastisch, het wachten meer als waard dus. Een werkelijk fantastisch uit op Mt Fuji en op het Kawaguchimeer. "Het Kawaguchimeer is een meer in de Japanse prefectuur Yamanashi. De oppervlakte is 6,13 km². Het Kawaguchimeer ligt aan de voet van de Fuji, een vulkaan die weerspiegelt in het meer. Het meer ligt op een hoogte van 830 meter, wat zorgt voor relatief koele zomers en vaak ijskoude winters."Na een half uurtje rondgekeken te hebben en de nodige foto's te hebben geschoten moest er ook gegeten worden. Op een ontbijtje alleen komen wij de dag niet door dus.

Bij het restaurantje boven was het erg druk, de snackbar ernaast was minder druk. Dus de keuze was snel gemaakt. Aan de automaat kan je keuze maken wat je wilt eten en drinken, dat bestel en betaal je en met het bonnetje loopt je dan door naar de balie alwaar het voor je klaar staat. Wij kozen voor "stciky rice with bacon", dat is een rolletje rijst in bacon met kruiden gewikkeld, dit op een stokkie. Dit was zo lekker dat we er een tweede ronde aan vast hebben geplakt en nog 2 van deze snacks hebben gehaald. Uiteindelijk weer naar beneden gegaan en nog een stuk langs het meer gewandeld. Rond half 3 weer in de auto gestapt en naar het hotel gereden.

Onderweg naar het hotel waas het behoorlijk druk maar met een kleine vertraging kwamen we toch mooi op tijd aan. Het Hotel Square Fuji ligt in Gotemba, van hieruit in Mt Fuji ook goed te bezichtigen. We hadden dit hotel in Holland al geboekt, dit in verband met de maten van de bedden hier in Japan. Als je niet oplet dan slaap je met z'n tweeën in een bed van 180 cm lengte en 120 cm breed. In de kamer die we geboekt hadden stonden 2 bedden van 200 cm x 140 cm. Dus ruimte zat voor ons beiden. Ook zat een een heus bubbelbad met sauna in de kamer, daar hebben we heerlijk gebruik van gemaakt! En we hebben inmiddels ook gemerkt dat alle toiletten in Japan zijn uitgerust met een verwarmde wc-bril en "arie-sproeier" welke met warm water de restjes afspoelt, dit is wel heerlijk als je een bruine trui hebt gebreid. En bijkomend voordeel is dat m'n aambeien in record tempo afnemen. Wellicht thuis ook maar installeren, een goede gewoonte.

Na de sauna op tijd in bed gekropen voor een (hopelijk) goede nacht.

Japanse Alpen: regen, regen, regen

Aan mij de eer om een verhaaltje te schrijven. Ik ben niet zo een verhalenverteller als 'watashi no otto', maar ik ga het gewoon proberen.

Vanmorgen - het is onderhand zaterdag - uitgeslapen tot 8.30 uur, hoewel we vannacht nog wel wakker zijn geweest, hoor. De regen kletterde van het dak af. We lieten ons hierdoor niet afschrikken. Na een lekker ontbijtje - geroosterd broodje met pure Hollandse chocoladehagelslag (we blijven Hollanders, hè!) en kaas (hebben we uiteindelijk toch gevonden met Google Translate gisteren in supermarkt), gingen we op pad naar onze eerste bestemming, te weten het Jigokudani Monkey Park. In dit park vind je vulkanische heetwaterbronnen. Hier leven Makaki apen, die in de winter in deze bronnen gaan baden. Bedenk dan een winters landschap eromheen. Lijkt me prachtig. Maar we zijn er nú. We hebben 4 apen kunnen spotten, waarvan er wel één op een rotsje in de bron stond. Twee liepen over de rand. En nog eentje bij het cadeauwinkeltje. Om bij de bronnen te komen, moesten we wel 1,5 km lopen vanaf de parkeerplaats in de regen. Er was ook een cafeetje, waar we na afloop van ons bezoek aan de apen, voor de eerste keer een echte Japanse maaltijd hebben genuttigd. Het was Ramen Chicken, een noodlesoep met stukjes kip en nog een paar ondefinieerbare producten, maar smaakte heerlijk. Dit zullen we tijdens ons verblijf in Japan wel meer gaan eten, schat ik zo in, want het blijft voorlopig nog wel een dingetje: eten in Japan.

Het werd tijd voor onze volgende bestemming, te weten de Zenko-ji, een Boeddhistische tempel, met daaromheen een traditioneel Japans dorpje. Het was een uurtje rijden. Het begon ook nog eens harder te regenen, maar dit hield ons niet tegen, want bij onze eerste stop waren we toch al natgeregend. We vonden een parkeerplaats op 5 minuutjes lopen bij een Art-museum, waar een vriendelijk oud mannetje (vrijwilligerswerk of betaalde baan, geen idee, bij ons in Nederland werken ze écht niet meer op die leeftijd) bij de ingang stond. We dachten dat we bij het uitrijden misschien wel moesten betalen, maar dat bleek achteraf niet zo. Enfin, in de stromende regen met grote geleende plu's van onze accommodatie wandelden we naar de tempel. Het drainagesysteem is niet zo best in Japan, want regelmatig liep ik door regenplassen en sopte lekker in mijn schoenen. Tja, moet ik maar watervaste schoenen meenemen.... In de tempel aangekomen kochten we een ticket om een en ander te zien. We moesten in een rij staan, nadat we onze schoenen en plu's in plastic zakken hadden gedaan. Ondertussen was er een soort van dienst bezig, want de opperpriester kon goed schreeuwen. Opeens gebaarde de suppoost die daar stond, dat we op de grond moesten gaan knielen. Jullie weten allemaal dat Rob dat niet kan, dus die ging er gewoon gezellig bij zitten. Dit duurde een aantal minuutjes, totdat we weer verder konden. Op een gegeven moment moesten we een trap af waar geen licht was en het absoluut verboden was om licht te maken. Dus in het donker moesten we ons via de muur voortbewegen. Ik stootte voortdurend mijn voorganger aan. Sorry, sorry, maar er was alle begrip natuurlijk. Het was lopen en dan weer stilstaan. Dit duurde toch wel even voort. Ik werd er toch wel wat claustrofobisch van. Gelukkig was daar licht aan het einde van de tunnel. Waar dit nou allemaal goed voor is geweest, wij weten het niet. Laten we daar nou voor betaald hebben. Het was mooi van binnen. Er mocht ook absoluut niet gefotografeerd worden. Gauw onze schoenen weer aan en we moesten de natte plastic zakken van de schoenen en plu's zelf meenemen. Dat zie je ook regelmatig staan dat je je vuil zelf mee moet nemen naar huis.... Zó blijft het dus schoon!

Na ons bezoek aan de tempel, gingen we een rondje maken in het traditionele Japanse dorpje dat nabij de tempel lag. Echt Japans allemaal. Leuk om doorheen te lopen. We hebben zelfs nog een kroket gegeten en hij was nog lekker ook. We kwamen een jong bruidspaar tegen, die ik - na toestemming - op de foto mocht zetten. En het bleef maar regenen..... schoenen, sokken, broek, jas: allemaal nat. Het werd tijd om weg te gaan. We gingen nog even langs "onze" supermarkt, waar we nu alles kunnen vinden. Terug in onze accommodatie meteen de kachel hoger gezet en alle natte goed op een rekje voor de kachel gezet om te drogen.

We hebben een lichte maaltijd in ons huisje genuttigd en Rob heeft dit blog opgestart. Het is een compleet nieuw blog, dus de emailadressen hangen hier niet aan. Vind je het leuk om onze reis te volgen, laat dan je emailadres achter en je krijgt automatisch een berichtje als er weer een nieuw verhaal op staat.

Morgen wordt mooi weer voorspeld en we hebben een aardige autorit in het vooruitzicht met mooie uitzichten. Verder verklap ik niets.

Sayonara, Linda

Welkom op ons Japan Reisblog!

Hallo en welkom op ons Japan reisblog!

Na lang wikken en wegen hebben we de knoop eind augustus doorgehakt. We gaan naar Japan, een lang gekoesterde wens van Rob. Linda moest eerst even over de streep worden getrokken, maar met elk reisverslag wat ze heeft gelezen werd ze steeds meer overtuigd. Woensdag 30 oktober is het zo ver, 's avonds om 20 uur is het geplande vertrek vanaf Schiphol.

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Rob en Linda

1 november, onze eerste reisdag in Japan

Na een onrustige nacht, door de jetlag, om half 8 opgestaan. Ik had het gevoel dat ik in de glasbak had geslapen, Linda iets betere nacht gehad. Eerst even lekker gedoucht en naar beneden voor ontbijt. Benieuwd liepen we ontbijtzaal in. Ze hadden van alles en nog wat. Complete warme Japanse maaltijden met noedels, rijst, gemarineerde kip en nog veel meer van dat lekkers. Wij hebben ons beperkt tot de afdeling brood en croissants met koffie en thee. Op het eind nog lekker een bakje yoghurt met fruit en we waren klaar voor de eerste volle reisdag. Na het ontbijt eerst even een ATM opgezocht. Japan is een modern land, maar op vele plaatsen kan je alleen met contant geld (Yen) betalen. Elke 7-eleven heeft een ATM, elke stad heeft talloze 7-elevens, dus dat was in no time geregeld. Hierna terug naar de kamer om onze koffers gereed te maken voor vertrek.

Het hotel heeft een Airportshuttle, deze heeft ons om half 10 weggebracht naar het vliegveld alwaar wij onze huurauto op konden halen. Dat duurde even maar uiteindelijk reden we rond half 12 weg. Ons doel voor vandaag is Nagano, de stad waar de Olympische Winterspelen van 1988 hebben plaatsgevonden. De route op Google Maps is geheel in het Japans, alleen de wegnummers zijn in cijfers. Dus hier en daar een afslag gemist, een stukje door Tokio stad gereden, vele kleine files maar toch redelijk voorspoedig verlopen. Ook hier rijden ze links dus even opletten onderweg. Uiteindelijk reden we de bergen in en werd het verkeer rustiger. Dus tijd voor een bakkie en een broodje.

Bij een tankstation met restaurant gestopt. Eerst even een sanitaire stop gemaakt. Toen het eetgedeelte binnengewandeld waar enorm veel keuze qua eten is. Maar ja, Japans hè, alles in Japanse letters, geen mens die Engels spreekt en wij zijn onze Japanse woordenschat nog aan het ontdekken. Uiteindelijk op de gok een soort van hotdog en worstenbroodje gekocht. Nou, de hotdog was ronduit smerig, gelukkig was het worstenbroodje enigszins te hachelen. De Coca Cola kwam uit de koelvitrine, die was prima. Niet geheel voldaan zijn we doorgereden naar onze Airbnb voor de komende nacht. Deze ligt in Obuse, een voorstadje van Nagano. Net voor onze accommodatie kwamen we een supermarkt tegen waar we boodschappen hebben gehaald. Met behulp van google translate en google lens hebben we ons door de winkel geworsteld. Ik denk dat we voor de lokale bewoners een attractie waren, twee bleekscheten die winkelden. Uiteindelijk hadden we alles wat we hebben wilden en zijn we naar de accommodatie gereden. Daar werden we ontzettend vriendelijk daar onze host ontvangen. Na vele buigingen liet ze ons het huis zien, een echte Japanse Minka. Binnen is het ontzettend groot. Een grote woonkamer / keuken. Naast een complete keuken staan er 2 stoelen, één tafel en een kastje in. Ook nog wat kussens op de grond, dat is makkelijk zitten, vooral als je het in je rug hebt. Verder 2 slaapkamers, één met met 2 eenpersoonsbedden en één slaapkamer helemaal leeg met in de kast vloermatrassen. Daarmee kan je op z'n Japans slapen, op de grond dus, ook goed voor mijn rug dus. Verder een badkamer met bad en douche en verderop nog een toilet. Prima dus voor ons verblijf. De avond rustig doorgebracht, lekker gegeten en gelezen. Op tijd naar bed, ik moest mezelf dwingen om niet voor 22 uur naar bed te gaan. Was wel bekaf van het reizen en rijden. Linda ging iets beter. Zoals gezegd om 22 uur plat, hopelijk een lekkere nacht maken.

P.s. Die toiletten in Japan is wel een dingetje. Zowel in het hotel, onderweg en hier hebben we een verwarmde toiletbril, net zoiets als dat er iemand reeds op gezeten heeft voordat jij gaat zitten. Verder hebben ze allen een verwarmde "reetdouche", als je op een knopje drukt dan komt er een douchestangetje met douchekop richting je "arie" en die spuit met warmwater het geheel schoon. Zo schoon dat wc-papier totaal overbodig is. Er moet ook nog een knopje zitten met een "arieföhn" maar mijn Japans is nog niet niet zo goed dat ik die gevonden heb. Ik zal jullie de komende dagen op de hoogte houden van mijn vorderingen.

Groetjes Rob

30 oktober, vertrek vanaf Schiphol en 31 oktober aankomst op Tokio Haneda

Woensdag 30 oktober zijn we vertrokken. Buurman Jan heeft ons om 16.30 uur naar Schiphol gebracht. Wel fijn zo'n buurman, altijd bereid om iets voor ons te doen als we het vragen. Rond 17.00 uur kwamen we aan in de vertrekhal. Bij de incheckbalie was het het vrij rustig, zodat we mooi op tijd door de security en douane kwamen. In de centrale vertrekhal eerst een bakkie gedaan en een lekker broodje gegeten. Vervolgens naar de gate gewandeld alwaar we op tijd konden boarden. En zowaar vertrokken we op tijd vanaf de gate op weg naar onze overstap in Shanghai China, dit met China Eastern.

Omdat er een aantal stoelen met extra beenruimte over waren besloot ik aan de stewardess te vragen of we daar mochten zitten. In mijn beste Chinees uitgelegd dat ik er zelfs voor wilde betalen, maar ze waren onvermurwbaar, je plaats is je plaats en dat is het. Ik was overigens niet de enige, een man die nog een kop groter was dan ik had dezelfde vraag gesteld maar kreeg ook nul op rekest. Nu moet ik zeggen dat de plaatsen waar we zaten voor een vliegtuig best ruim waren. We konden de benen meer als ruim kwijt dus uiteindelijk hebben we ons geschikt in ons lot. De vlucht verliep prima, de verzorging aan boord was uitstekend, dus een dikke duim voor de vliegmaatschappij.

Na ruim 10 uur vliegen kwamen we aan op Shanghai Airport. Een enorm groot vliegveld met om de paar honderd meter een check op je gegevens, dit zoals vingerafdrukken, paspoort en boardingpassen. Toch liep alles vlot en efficiënt door en binnen een drie kwartier uur stonden we in de buurt van onze gate naar Tokio. Daar hebben we eerst een lekker bakkie genomen bij de Starbucks. Die gasten kom je overal tegen op de wereld. De overstaptijd was 3 uur en vloog om. Ook het boarden hier startte mooi op tijd en zonder vertraging gingen we hier de lucht in naar Tokio.

De vlucht naar Tokio ging snel, na 2 uur en 10 minuten landden we op het vliegveld Tokio Haneda. Het was inmiddels donderdag 31 oktober en de tijd was 20.30 uur. Tokio tijd is 8 uur later dan Nederlandse tijd.

Omdat we helemaal achterin in het vliegtuig zaten, waren we één van de laatsten die eruit konden. Na een heel eind lopen, ook hier is het ontzettend groot, kwamen we aan bij de douane. We stonden achteraan maar konden, omdat ik vooraf online onze gegevens had doorgegeven (QR code), vrolijk doorlopen langs alle mensen die ter plaatse hun gegevens aan het invullen waren. Toch niet zo gek als je je van tevoren wat verdiept in de procedures. De douanebeambte keek ons vrolijk aan en na het laten van de QR code, paspoort check en afnemen van vingerafdrukken konden we door naar de bagageband. Redelijk vlot kwam de bagage op de band en na 10 minuutjes hadden we onze koffers. Nog even langs "nothing to delcare" en daar stonden we in de aankomsthal. Welkom in Japan, ons avontuur kan beginnen.

Ons hotel ligt op 3 km van het vliegveld, dus een taxi genomen vanaf het vliegveld. De taxichauffeur sprak geen woord Engels en wij 2 woorden Japans. Dus middels plaatjes vanaf de Expedia App de naam van het hotel laten zien met het adres in het Japans. Na drie keer buigen begreep hij waar we heen wilden en hij begon onze koffers in de auto te zetten. Zijn taxi was een Toyota, de uitvoering is gelijk aan de oude Engelse taxi's. Wel erg leuk om de rit zo te maken. Bij het hotel werden we keurig afgezet en na drie keer buigen nam hij afscheid. Het inchecken verliep snel en na vele buigingen gingen we naar onze kamer. De kamer was groot en had 2 één persoonsbedden. Dit was bewust zo gekozen, Japanners zijn klein en hebben over het algemeen bedden van 120-140 breed. Moe en voldaan zijn we na een bakkie heerlijk gaan slapen. Dit was dag 1 en 2 in een notendop.